Једна од пре: ова стоји

зашто су у сред ноћи врата отворена, светла упаљена, столњак на столу и нигде никог нема

Ово је тајанствена кућа у мојој улици. Необична архитектура, овакав улаз нико нема. Не вреди да објашњавам, прво фотка.

Навикли смо да банатска кућа има колски улаз кроз фасаду, то се зове анјфор (вероватно из немачког, на фору “уфурати”). Врата на ајнфору су обично тешка, са свега два крила, шаку дебела а квака спада у хладно оружје, по тежини. Да ајнфор има трокрилна застакљена врата, то нисмо виђали. Иновација! Оно, виђали смо да крило има своје крило, нешто као мачија врата али величине за човека, но то је засебна прича.

Тј то онда није ни ајнфор, јер није колски улаз. Ма није ни улаз, кад кажемо улаз подразумева се некакво предсобље, некаква просторија на коју се наставља ходник или тако некаква саобраћајница која онда води до просторије где се борави. Овде не, овде се са улице улазиправо у трпезарију. Свако може кућу да уреди по своме, и што да не, велики сто на сред тог улаза. Нисам никад улазио, али шацујем да унутра има доста за Иљфа и Петрова – дванаест столица.

Укућане не познајем, ипак је ово пола улице даље. Знам из виђења неке који навраћају. Зашто је тај сто ту, зашто су у сред ноћи (снимљено у 21:35, октобра 2014) врата отворена, светла упаљена, столњак на столу и нигде никог нема, остаће непознато. Бар горе још нека светла, а бивало је да ни њих нема, свуда мрак и само над столом светли. Овако се види да није све баш тако славно – лажни витраж у левом крилу осветљеног прозора је успео да се распадне.

Штагод да је, овако ноћу изгледа моћно, вреди погледати већи снимак јер овај умањени нешто вуче у тамније (што је аутоматика која се не да искључити). Дању не изгледа толико добро, још једна из серије тих бајаги белих фасада од силикатне опеке, неомалтерисаних са стране и са квадратима од најружнијег као украсног камена, ни боља ни гора.

Ваљда што се дању не види толико тај застрвени сто. И не голица машту питање шта се за тим столом догађа кад поседају.