Једна од пре: испод моста

Поред синемаскрпа за по кући, деси се и синемаскрп из нехата. Шкљоц на ово, шкљоц на оно… и тек после се испостави да су то суседни снимци, са истим елементима, и да се дају скрпити. Овог пута ми је, изгледа, мали мозак био бржи од великог и канда ми се посрећило.

Четвртак увече, одбор за 40. годишњицу матуре се скупља на месечни састанак (ал’ смо темељни, а? – а почели смо још октобра). Игром случаја сам поранио десетак минута, и док чекам да наиђе још неко, шкљоцам около. Пошто се састајемо у пивници (што је надреално само по себи, сала за 200 људи, сами ми и келнер, сваки пут), а пивница гледа на реку, чекамо се на мосту. Зађем мало у страну, да видим испод моста, што ми је некад био омиљен амбијент, и…

испадне на крају ово

Прво сам снимио горњи десни, јер ми се свидело… на мосту су недавно постављена нова светла, а већ се зна како волим играрију шарених уличних светала. И још ни дашка ветра, па површина Бегеја дође као огледало, мало замашћено, како и приличи његовом сливу. А можда би било добро да ухватим и низ светиљки како иду даље преко моста до краја главне улице, па се види и гњурачки клуб и зграда Гика и Ездека, шкљоц горе лево.

А и то огледало ме нешто вуче, одсјај какав се не пропушта, шкљоц доле лево.

И онда, док сам провлачио ова три снимка кроз Светлокомору, видим да су горња два баш за панораму… а можда и трећи. Наравно, недостаје снимак за доле десно, ал’ пробање ће ме коштати пола минута… види ово… нисам се уопште надао. Доњи десни би ионако садржао мрак, дакле не недостаје…

И то је то. Не бих можда ово ни написао, да ми ћерка није завиривала преко рамена и рекла да је супер. Пошто је она стручнија од мене за те ликовне (ака визуелне) ствари, а струка се поштује (кад нема доброг оправдања за супротно), ето га и на Суштини.