Vreme je da se podsetimo danas pomalo zaboravljene reči. Solidarnost, šta to beše? Nije li to naša sposobnost da se poistovetimo sa uspesima ili neuspesima drugih ljudi, da pokažemo spremnost da im pomognemo ili da uživamo zajedno sa njima kada ostvare nešto dobro? Ili da se držimo kao pijan plota sebičluka kojim nam poslednjih decenija mediji ispiraju mozgove.
Osvestimo se na vreme, da nam neko drugi ne bi bio kriv.
Početkom devedesetih činilo se da američkoj pevačici Victoriji Williams ide sve od ruke. Iza sebe je imala dva odlično ocenjena albuma, vreme je provodila snimajući i nastupajući sa danas mitskom grupom Giant Sand, a stigla je i da zaigra u popularnom filmu Even Cowgirls Get the Blues. A onda se učinilo kao da joj se ceo svet srušio… Obolela je od multiple skleroze.
Kako nije imala zdravstveno osiguranje i mogućnost da se leči, ugledne kolege su joj priskočile u pomoć. Snimljen je i izdat album sa njenim pesmama Sweet Relief: A Benefit for Victoria Williams (1993) koji je okupljao šaroliko društvo (Lucinda Williams, Lou Reed, Maria McKee, Matthew Sweet, The Waterboys…) koje je, uprkos stilskim razlikama, uspelo da postigne visok standard u interpretaciji – iako ovakvi albumi znaju da omanu, ovaj je jako dobar i dosta se slušao.
Čini mi se da su najubedljiviji bili Pearl Jam, koji su u tom trenutku bili u neverovatnom uzletu. Snimili su još neobjavljenu pesmu Williamsonove “Crazy Mary” u kojoj poslovično strastveni Eddie Wedder naprosto briljira uspevajući da se, zajedno sa grupom, uživi u ovu, u neku ruku provokativnu, pesmu.
Priča je interesantna, sa puno detalja koji Williamsovu, sa pravom, svrstavaju u vrhunske storytellere, pa je vredi pročitati:
She lived on a curve in the road, in an old tar-paper shack
On the south side of the town, on the wrong side of the tracks
Sometimes on the way into town we’d say:
“Mama, can we stop and give her a ride?”
Sometimes we did but her hands flew from her side
Wild eyed, crazy MaryDown along the road, past the Parson’s place
The old blue car we used to race
Little country store with a sign tacked to the side
Said “No L-O-I-T-E-R-I-N-G allowed”
Underneath that sign always congregated quite a crowdTake a bottle, drink it down, pass it around
Take a bottle, drink it down, pass it around
Take a bottle, drink it down, pass it aroundOne night thunder cracked mercy backed outside her windowsill
Dreamed I was flying high above the trees, over the hills
Looked down into the house of Mary
Bare bulb on, newspaper-covered walls, and Mary rising up above it allNext morning on the way into town
Saw some skid marks, and followed them around
Over the curve, through the fields, into the house of MaryThat what you fear the most, could meet you halfway
That what you fear the most, could meet you halfway
Take a bottle, drink it down, pass it around
Take a bottle, drink it down, pass it around
Take a bottle, drink it down, pass it around
Pesma je, dakako, sumorna i teška, sa tragičnim krajem Šašave Meri, ali je, u isto vreme, suptilna slika Amerike kakvu nemamo priliku da gledamo u filmovima. Uostalom, ako pažljivo pratite video, videćete da prati priču.
“Crazy Mary” se našla na trećem po redu Victorijnom albumu Loose (1994) koji moja malenkost svrstava u remek dela. Za razliku od verzije Pearl Jama, njena je bogato orkestrirana i pomalo nervozna, kako bi se naglasila teskoba u samoj priči.
Poslednji autorski album Williamsova je snimila 2000. godine. Kada se bolje oseća, pomaže svojim muzičkim prijateljima. Poslednje što sam čuo o njoj je priča da joj se zdravstveno stanje pogoršava i da joj prijatelji i dalje pomažu pokrivajući troškove lečenja.
Solidarnost u nečijim mikrokosmosima, srećom, i dalje postoji.